ДА СЕ ПРЕВРТИ ВО СЕБЕ
Понекогаш мислам дека имаме
животински души.
Сунѓерова, продупчена.
Ракова, вклештена.
Светулкина,
за која и не знаеш дали е тука.
Па трепериме така
секој на својот крај на собата,
а болките се палат
и се гасат.
Себеси е невозможно да се исплукаш.
Како и да се допре темето на летото,
или да се облече сига во поткошула
на улицата на зимата.
Макови во мракот.
Ќе го исечам за нас тој стих
како засолниште
за денот кога ќе бидеме подготвени.