од „Господин Денес“

Ја барам песната што меѓу Виена и Грац
ја снема во тропањето на автомобилскиот мотор.
Беше составена од две смреки,
од замокот на благородните Естерхези
и од нејасните изјави дека сум „воскреснал“.
Моќта на прислушувањето беше располовена
ја заведе бела заснеженост на коприви
и портокалово пропаѓање во сликата
што сè уште се обликува.
Доволно устата да стане мокра,
а одот на работ да почне да се нишка
меѓу буквите и празнината –
господинот Денес е сликарски расположен –
но на безболското капче тешко може да се наслика буба мара.
(Мислам дека сè започна
на иста улица, рече господин Денес.
Но што тоа, едноставно не знаеше).