од „Господин Денес“

Пред да пропадне во ноќта
мојата душа и моето тело
во крематориумот стануваат чад,
морам уште многу да научам,
си промрморе во брада господинот Денес.
На пример да ми биде сеедно
ако не сум значен
и дека ненадејниот здив на ветрот
што дувнува во лицето
и ја бушави косата
е сè што му е на човекот трајно потребно
за добро расположение.
И дека сè друго е сенка
што го кочи летот на душата.