од „Господин Денес“

Во треперењето на усните го препознав крајот на автопатот,
по кој би оделе со Господин Денес
но не смееме да заборавиме на Виена,
имено зад Картнерштрасе во пивницата има еден стол
и на столот пар уморни очи
небото е поставено речиси вертикално
или недосегливо водорамно.
Не е сè во јазикот.
Така како тракторот Фергусон, црвен и намачкан со кал
кој дојде од спротивен правец
и во мигот се претвори во тресок на ламарина
и е дел од истиот свет како и Атос;
иако очите се горе на небото
она што делува на недосеглив начин
е разлиено помеѓу ушите.
Празното шише вино кажува речиси сè.