Ти понекогаш не знаеш
колку сум твоја
тебе некогаш ветрот те потсетува
каде во тебе спие мојата душа
сонцето често ти шепоти за сенките во моите очи
втренчени во твоите неизречени зборови
во тебе
ти како да не знаеш каде спијам
кога ќе заспијам
иако саноќ си играм со твоите дланки
тебе не ти е доволно
што ме имаш целата
отсекогаш и засекогаш
па ме бараш во допирот
на утрото
ти не сакаш да знаеш
за мојот завет на вечноста
скована во овој крст
на кој не ќе дочекам воскреснување
не во овој свет….
ти, како да не знаеш…