Слобода

Слобода

слобода
4. земја. црвено.
погледите ни се бездомни
телото памти сѐ
напуштање на храмот
(празен)
граница
куќичка за птици-преселници
дом
знаци

молкот во утробата се учи.
н. маџиров

правиме куќичка
од столчето
префрлајќи дебело ќебе
преку него.

Создаваме свет
само за себе,
во кој ништо друго не постои,
само тишината
на нашето дишење.

2018-08-21T17:22:00+00:00 ноември 2nd, 2000|Categories: Поезија, Блесок бр. 98|