1
Сè уште е лето
и дува врз бубамарата
во мојата рака
Рана вечер е
Јас едноставно седам
на скалите
2
Најпосле е август
Никој не мисли на здодевните мразови
кои исто така
се на пат –
И никој не знае
зошто ветерот звучи
баш така
Тоа не е ни нужно,
не е потребно
Но тревата е потребна
и дождот, тој проклет
дожд е потребен
Бавните глисти се потребни
за земјата
и за нас –
3
Ветерот сè уште дува
и знае што сака
токму со оваа вечер
која истовремено наликува
на гранче од јоргован
и на муцка на волчјак
4
Да позајмиш некого со поглед
без да знае
Зад темнината
чека темнина
Тревата го достигнала
своето апсолутно зеленило
Брановите го извикуваат своето име,
малиот одговор
на детински големото прашање
5
Постојат мигови
кога мислите се тетерават
како слепи ежови
преку карпите
кои се навикнале на чекање
навечер
Јас едноставно
седам на скалите
(август 1988)