Си оди дома.
Ти во тивкото фоаје
не ги испружуваш рацете, жешка,
долгиот фустан сладок како мед
тажно те полева;
во собата паѓа
светлоста од миризбата,
филџаните се чисти, гладна
трпеза, кратко потоа
ти станува нејасно: Отиде,
или и умре?
Нежност
АвторВера Прокешова