Матен двиг на ненавист ме гони
Кога лежам – ја брка пеперугата од моите гради
Кога итам – мене од нејзиниот видик
Калпав враг
Во никоја доба
Влегува во постелата на беспорочните
Ги руши јарките меѓи
Во созданијата хармонични
Дури и во наречението –
Мразниот шепот на пространствата
О, чуден пориву на заточението
Што ми ја затапкуваш вербата
ми ги вардиш илузиите
Нели и големиот грамотник од исток
Во сонот себеси се гледал
И не можел да се објасни
Кое крилце пропаѓа во милта на срцето
Кое сè уште павта во неовдешноста –
Секогаш и одново
Во денот суден на гасеницата што се вознесува