Студот демне под нозете мои
ме поткопува
Единствено тој ме изѕемнува
пред погледот мој
пред допирот мој
Во стаклен сад
на чудесното јас
кој не знае што сум
и која не сум
изѕемната и повторно создадена
Во стаклен бран што
не се разбива!
Дозволете ми да плукнам
АвторЛидија В. Кекеновска