ПОЛИЦИСКО ИСПРАШУВАЊЕ НА МЕСТОТО НА ЗЛОСТОРСТВОТО
– Вашето име ве молам?
– Моето име не сум јас. Тоа е само име.
– Како се викате, госпоѓо?
– Што е тоа важно? Можете да ме викате и Спален Лотос Без Цвет Крај Реката Што Пресушува.
– Добро. Вие го пријавивте мртвото тело?
– Да.
– Го познавате ли покојниот?
– Да.
– Кога последен пат го видовте жив?
– Неколку минути пред да умре.
– Значи, бевте тука кога умре?
– Да.
– И што се случи?
– Не знам.
– Како не знаете? Зар не бевте тука? Не видовте ништо?
– Не видов.
– Како не видовте?
– Мижев.
– Мижевте? Зошто?
– Вежбав како е да сум мртва.
– Вежбавте да бидете мртва?
– Да.
– Зошто?
– За да знам како ќе биде кога ќе бидам мртва.
– И?
– Што „и“? Празно. Без гласови и бои. Без шумови и светлост. Без мисли и соништа.
– И што се случи потоа?
– Ништо. Ги отворив очите и видов дека тој е умрен. Проклетиот среќник, нему вежбата му успеа.