Седум прозорци во дворот на Гундулиќева 24

Прво ја внесе смеата на тацна од мов, потоа ја запиша содржината: свежината на испраните алишта се цедеше низ нејзините нескротливи раце; дел по дел од влажната ткаенина црташе сенки од носталгија и младо тело: свилен врисок на фустан, крпи од фротир, неподносливо бели кошули и гаќички, мали, бојазливи, проѕирни гаќички од тантела во радосните прсти, на екранот на прозорецот, со нервозните нишки коса на провевот – како рекламна патетика на Левис – топла насмевка, влажни усни и непремостлива далечина помеѓу два спротивни прозорци.