Поезија – Богомил Ѓузел

/, Литература, Блесок бр. 137/Поезија – Богомил Ѓузел

Поезија – Богомил Ѓузел

Троја
Потоп во Интернационалната програма за пишување, Ајова Сити
Професионален поет
Пофалба на каменот
Пролет во апокалипса
Видение
Второ пришествие
Еретик Богомил
Отуѓен дома, задомен во туѓина
Рушејќи го ѕидот
Орелот на Прометеј
Остров на копно
По потопот, пак тие
Крај на векот


Второ пришествие

1.

Утрово згазнав на мртовец
а застенка сета земја
зашто мртвите се земја
(Земјо – кога мртви, збогати се со нас!)

Низ дишењето на земјата
препознав кломбурци од здивот на мртвиот
што го згазнав.

(Пред светот да го срушиш
ослушни го своето дишење
и тоа ќе те спаси.)

2.

На станување мртвите ќе ја
испразнат ли сета земја
гушејќи се меѓу себе?
Дали ќе го видам тогаш
Таткото, кој е единствен без папок?

3.

Не е тоа шумолење на лисјето
туку шепот на мртвите во нашите уши
и не бразда в земја туку
свежа лузна врз снагата на мртвите
предвремено изгорени од варта.

Кога јадеме ги јадеме мртвите
и в грло ни запира не коска
туку парче од ножот ’рѓосан од крвта.

И не пупки туку брадавици пркнуваат напролет
од цицките на жените што цркале
и цркнале на врвот од своите сладострастија.

4.

Мртвите жртви ќе се истават од темелите
и сите одѕидани зданија ќе паднат.

Криптите ќе зјаат како празни складишта
гробовите ќе се отворат ко огромни чашки
на цветови не повеќе месојади
иконите ќе станат ваистина апостоли и светци
црквите – бидејќи непотребни – ќе бидат строшени
и во нивната прав ќе зацапа босоног Христос.

(Не сум за тотално безредие –
стига да се надмине презрениот Ред!)

И не корења туку корави артерии
што ќе ја пукнат карпата небитие
и ќе ја претвораат во појако постоење.

Неверници –
кога ќе се спуштат пајаците дур од небо
запомнете ги од иконите ликот на Спасителот
(простиот мртовец што утрово го згазнав)
за да го препознаете и за да ве препознае!

АвторБогомил Ѓузел
2021-06-02T19:51:42+00:00 мај 31st, 2021|Categories: Поезија, Литература, Блесок бр. 137|