Мирно

да се вратам среде старите прекалени дрвја
да го нацрпам езерото
да влезам уште еднаш во иста река
да ми бидат зборовите долги како миг
да биде бакнежот како студена вечер
што доаѓа по жежок ден
да ми биде тенот синоним за зелено
да ми капне потта по носот како солза
да дојдат повторно срни и зајаци
да узреат боровинките
да биде градот мал и пријатен плоштад
да биде засекогаш
да биде за понекогаш
да држи денес и утре
она што ќе го речеме
и во песните да има луѓе со имиња
да почека и цветот еднаш за промена
да не боцка тревата зелена по голите нозе
да ни израснат гради
да нема песната крај
да не се предомислува никој
и да биде морето ко небо
а небото како море
впечатоците како мала пријатна куќа
дрвјата да се густи гранките цврсти лисјето зелени
да бидеме сите тивки морнари
што полека ги вртиме педалите
и да има многу големи сенки
и само две сообраќајници
да сме сакани
и тоа промислено
малото да стане големо
да биде кожата напната како хорор филм
раката мирна како зајак
и окото полно со облаци.