Сведочење на убавината

Зборувам денес во спомен на зборовите што еднаш ми заглавија в уста
во спомен на запчаниците што ги згмечија слоговите
под мојот јазик и го помирисаа барутот
во јазот меѓу гркланот и пресушените усни.
Тогаш сонував да ги прокриумчарам зборовите спакувани како украдени ствари
во складиштето на устата,
да ги растргнам картонските кутии и да го извлечам
јазикот на азбуката.
Учителот ќе ја ставеше дланката на моето рамо и ќе речеше дека и Мојсеј, исто така
пелтечел но сепак стигнал до планината Синајска.
Мојата планина беше девојката што седеше
крај мене на часовите, и немав оган во џбунот на мојата уста
да ги запалам, пред нејзините очи,
зборовите проголтани од мојата вљубеност во неа.