со јазикот протнат
низ иглените уши на твоите усни
врз мојот папок впишуваш
монограм
Задолжителна среќа
задолжителна среќа
долги месеци
таму каде ветрот удира в гради
со јазикот протнат
кога си дрво
толку незабележлива
долги месеци
таму каде ветрот удира в гради
со јазикот протнат
кога си дрво
толку незабележлива
АвторВолја Гапеева