Ако прво пред мене ја ставиш својата тупаница, железна ракавица,
од неа ќе направам љубов.
Кога телото се исполнува со нараснувачки балончиња
а земјата ја поттикнува способноста да стоиш исправен,
јас ќе направам лилјани во каменот.
Некои животот без коски го нарекуваат хендикеп, но секогаш постои мечта
Сега, без иднина, јадам
ладен оброк директно од срцевиот сад.
Времето ми се приближува како мало животно
барајќи заштита во пареата која се крева од мразот.
Го посакувам овој студен живот небаре сум мртва.
Гледај, ракавицата пред мене ќе остане ракавица, железна тупаница,
дури и јајце. Сè овде се смрзнува во своите граници.