Животот таму

Тие се лизгаа надолу кон морето,
измолкнувајќи се од планините како слаби сенки,
да не ја разбудат тревата.
Минувајќи преку полиња,
некои сенки шепнеа збогум и заспиваа
други се лепеа врз карпите и се оптегаа, влечејќи ги луѓето назад.
Кога се движеа, исцрпени,
кон морето,
сонцето над нив
бараше игла
да ги пришие уште еднаш, за нивните сенки.