Надолу по ходникот ечи:
Победа! Победа!
Да викаме по слава
Да освоиме пофалби со храброста!
Една огромна испустена визија.
Манастирот сè уште го чува Марија со срнчето.
Пченката и тревјето полни со нивните траги.
Иако воините можат
да видат дека историјата се менува,
бваа црна месечина не се осмелува да ги слави жените
кои мирно раѓаат под куполата.
од „Љубљана“, 2004
АвторМета Кушар