Смртта на воинот

„Одморете се, рече капларот.
Можеби и ние не ќе се вратиме
повеќе дома. Марвеци дозна
како се копа со нокти во каменот.“
„Марвеци, викнаа војниците,
нека ти е лесна земјата, Марвеци.
Денеска жената повеќе тежи
од пресушената трева под нозете…“
Како си умираа во април!
Татковината им подари
волнени палта и смрт.
Вториот војник молчеше.