Огледало

Излегуваш од бањата после она што го правиш зад затворена врата. Помеѓу нас има мал ходник со големо огледало. Исчезнуваш во левиот агол, зашто таму е орманот со облека. Сакам да те видам гола во огледалото и бегам од компјутерот, се вртам за 180 степени: единствено што догледувам е моето повторено лице во големиот и пуст простор.
Седнувам на своето место пред лицето на екранот, удирам по тастатурата; дали така ќе те повикам, дали така ќе те опишам? Признавајќи што сум сакал, покажувам колку сум слаб и тоа ќе ми се одмазди во идниот живот, во текстот.
Но кој сега би се грижел за тоа? Каде си, сакам ли да кажам дека тоа ми е важно? Што правиш? Како си облечена, се распрашувам за покров, за крај.