СЕНКИ
Навечер
се отвора моето тело, бавно
како тридимензионална картонска сликовница
од која никнат
дрвја, згради, Сонце, планини, луѓе
наутро се затвора
а од мене се уште штрчат
гранки, прозорци, сенки, карпи, дланки
Навечер
се отвора моето тело, бавно
како тридимензионална картонска сликовница
од која никнат
дрвја, згради, Сонце, планини, луѓе
наутро се затвора
а од мене се уште штрчат
гранки, прозорци, сенки, карпи, дланки