Превод од германски: Елизабета Линднер
ДЕНОТ ФИЛТРИРАН низ процепите од ролетната
и секое придвижување создава кривулести линии, рути за патување:
прошареаност од сенки, водена мембрана. Ти
си седната во сликата, архаична, со масло од еукалиптус
на работ од кадата, замислено се внесуваш во дождовниот
период: кората од стеблото се засекува
сега, на неа концентрично се врти патувањето на местата
за кои некој си прикажува, на некој почеток
на некакво претчувство, подреденост:
површинскиот напон
те поделил на птичја перспектива
и сликарство на тело
врз потопени врвови од прсти.
Потоа водата истекува. Пред прозорецот
непоместени паралелограмите. Ти остануваш
во просторот, архива си,
што остинува.