Песна: На Силија
За здравица погледни ме со твоите очи,
и јас со моите ќе ти возвратам милно;
ил’остави бакнеж в чаша да се точи,
и не ќе ми се присака рујно вино.
Жедта што в гради нестишно ме јаде
божествена капка бара да ја згасне;
но и Јупитер од нектарот да ми даде,
сласта за твојот пак ќе расне.
Ноќе ти пратив венче од рози,
не за чест на возгордоста твоја,
тук’ со надеж дека в твоите коси
за навек стројни ќе стојат.
Но ти мирисот само им го сети,
и венецот пак стана мој,
но сега се колнам дише и цути,
не по ујот свој, тук’ во опојот твој.
превод: Кристина Зимбакова