Читање на тишината

Пак стар, се повлекуваш во просторите
на кои вистински им припаѓаш.
Бавните чекори го сокриваат само на таквите
познатото – задоволството на предавањето.
Под високите ѕидови на празната соба
најпрвин ќе ја слушнеш сопствената воздишка.
Подеднакво израз на умор и бегање.
Соочен со тежината на тишината,
потоа, благо ќе ја прекриеш главата –
самиот себеси да се излажеш дека си вон
загубеното време. Тоа ќе го сториш
сосем свесно и не баш истрајно.
Загледан во белината, на кусо ќе мислиш
за жените кои не си сакал да ги имаш.
Во текот на ноќта твоето битие ќе го пронижуваат
различни чувства – рамнодушност,
тежнеење кон просечност, непостојана дрскост.
Сето тоа ќе се случи во некој полусон.
Во потрага по запоставениот живот.