Одев исправен
додека не стигнав
до ѕидовите
на заспаните куќи,
мојата сенка исправена
крај мене.
Одненадеж, се скрши
врз еден од ѕидовите.
И остана скршена,
и откако
со истиот чекор заминав
од кај ѕидовите.
Исплашен и внимателен
се обѕрнав.
Сепак, мојата сенка остана скршена
иако патот понатаму беше прав.
Виена, 28 април, 2000
(од англискиот превод на Волфганг Астелбауер)