1. Важно е само дека некако е во ред
да имаш шанса да бидеш дел, да се припаѓа
на некое друштво, на некој збир. Луѓето
кои се менуваат меѓу ниските грмушки
и бодликавата жица на работ на дините.
Картите за играње паѓаат на крпата на песокот,
ужина под крпите во корпата,
закопано шише од дестилеријата.
Како и сите други трчаме кон морето
и пак назад, го тресеме песокот од чевлите на патеката,
го голтаме она што останало од секој разговор
кога се разделуваме и знаеме дека сме очајни кога
возачот на трамвајот му ги извикува постојките
на осамениот патник.