Споени лица

Споени лица

Следниот пат сврти им го грбот
Уживање во исчезнувањето
На дофат на раката
Весело месо
Невидлив човек
Полноќно сонце
Такво е добата

Превод од хрватски: Игор Исаковски

тенок е ѕидот на кој се потрпевме.
како да е направен од картон. и мало
дете, и стогодишен дедо би успеал
да го пробие со растреперената шака ко на шега.
нè следат. ситните очи внимателно распоредени
во стрелечки вод пак нè следат. репетираат.
би лажел кога би ми рекол дека тоа не те погодува.
и јас сум погодена. во градите. го ослободувам

срцето. тебе те погодува в чело. низ тебе пука
поглед во далечина. ослободуваш една по една
мисла. полни сме дупки. нашите дупки се полни
надеж, нивна надеж, а ние сме нивни херои,
човеку. пак сме искористени. дали тебе тоа ти е
јасно? ситните очи распоредени во стрелечки вод
гледаат право низ нас. салутираат. предоцна
дознаваме дека и за пораз треба храброст.

2018-08-21T17:21:04+00:00 октомври 12th, 2009|Categories: Поезија, Блесок бр. 67-68|