Станувам многу влакнест по целото тело.
Се плашам дека ќе почнат да ме гонат поради крзново.
Мојата шарена кошула нема значење на љубов –
личи на фотографија на железничка станица снимена од авион.
Ноќум телово ми е отворено и будно под ќебето,
како очи под превезот на некој што треба да го стрелаат.
Неуморен ќе се думам;
гладен за живот ќе умрам.
Сепак сакав да бидам тивок, како тумба со сите нејзини разурнати градови
и спокоен, како полни гробишта.