После дождот

/, Блесок бр. 88/После дождот

После дождот

За сенките
Доцен септември
Последниот воз
После дождот
За детството

Полека ми пријде,
со шеширот врз челото,
дланката преку очи,
поет ослободен од должност.
На неговата маица пишуваше:
Го зборувам рајскиот јазик.
Мина низ мене
и го фати последниот воз,
кој беше наменет за мене.
Немам поим што ќе станеше
од мене. Од вистината
го знаеме само вошливото јадро.

АвторМихаел Кругер
2018-08-21T17:20:50+00:00 февруари 23rd, 2013|Categories: Поезија, Блесок бр. 88|