Порано

Порано

Порано
нешто: педесет и три
Љубов
Дневник на недните
Сите зборови на светот ми испарија од глава

Понекогаш ја сонувам и таа е и не е таа. Понекогаш ја гледам на улица и не знам дали сум ја видел.
Понекогаш со неа зборувам по телефон. Те љубам, и велам,
тоа и го велам речиси на секоја.
тууууу тууууу
и таа мене ме љуби.

Одвреме навреме ја менува бојата на косата. Нашминкана е и не е нашминкана.
Прва е и последна, моментно поранешна.

Во соништата трчаме некаде далеку во иднината и се преплетуваме, преплетуваме.

Премногу луѓе. Иднината е полна со луѓе,
сама самотија.

Не е онаа која ќе биде и никогаш не била. Љубовта е месо во главата
во устата љубовта е моја темна собичка на спомените љубовта
е секогаш дури и тогаш кога повеќе не е.

АвторЈуре Новак
2018-08-21T17:21:21+00:00 ноември 27th, 2006|Categories: Поезија, Блесок бр. 51|