Најчесто разговарам со мртвите
Најчесто разговарам со мртвите. … Пред сè
со поетите и писателите. Само тие доаѓаат веднаш,
кога ќе ги повикам. Кога сум, често и сред толпата,
до очај сам. Само тие имаат доволно
трпение внимателно и со разбирање да ги слушаат
моите жалопојки и тогаш кога ќе заборавам дека се покрај
мене и дека и понатаму разговарам, како речиси сиот
живот, самиот со себе. … Најчесто разговарам со
мртвите. … Пред сè со поетите и писателите.
Само нивните живи зборови и уште поживиот молк,
што ги читам од нивните со трева обрснати усни,
се во согласие со нивните дела. И со некои од живите.
Од почетокот на војната, во која многу мои сограѓани,
а и пријатели меѓу поетите, повеќе години
го опседнуваа и уништуваа Сараево, со нив разговарам
многу ретко. И сè почесто, не на умирачкиот
мајчин јазик, туку на јазикот на мртвите поети,
којшто оживува во моите нови песни.