РАБОВИ
Облече сосема нов фустан
застана пред огледалото
и таму ја гледаше таа
која не ја познава
сета кадифена модра ноќ
таа под фустанот
скриената
мека и осамена
ослепена
се наведна да го скине конецот од поставата
сакаше со тапите заби да го пресече
и свилата конец
се испара
и го снема телото
останаа само темницата
и огледалото.
(од изборот „Концерт за мирис и оркестар“, Темплум, 2020)