внатрешноста на мојата кула
е нацртана на стаклата на прозорците
од студот
во длабочините на зимската ноќ
извезена е
со нитки на ладно сребро
со бел отсјај
сега кога треба да се истури
еден прегрст утринска светлина
на моите прозорци
се гледаат безброј пупки
на симболи
дадаистички овошја без лисја
и без плодови
еден мал питач покриен со снег
на мостот
со смрзнат венец на ѕвезди
над главата
ја има испружено тенката рака
за милосрдие
не се гледа коса да ѕвечка студено
во воздухот
ни црната точка зад момчето
снег снег
а на рамнина паѓа и се тркала
зборот пролет
и волјата Господова
Пластење на жолтилото
АвторЛиндита Ахмети