ги кршиш прстите
од мака но
тоа е пивото
пивото те прави меланхоличен
таа ја отфрли круната
но можеби круна и не ѝ била
потребна можеби само
си ја дворел без потреба
звукот на круната во пад
те зашеметува…
мислиш на сите места кај што сте биле
никогаш не си помислил дека сликите можат
да повредат толку многу
таа до тебе со отворени очи додека влегуваш
сонце на карпите и мирисот на вашите кожи
што врие под тоа сонце но мирисот не е слика
звук на празно шише врз правливиот дрвен под
како болка да одекнува низ тебе но болката не е
дел од бесот и знаеш дека тоа пивото одекнува
низ спомените како кога сомот шушти под прстите
сомот што го соблекуваш за да допреш нежна кожа
но свилата не е споредба, свилата е мртва сомотот е скривница
и кожата е завеса јас сакам да ријам низ мозочните клетки
и низ сите светски автопати
да бидам ветер заради слободен здив
за да оживеам уште некој
мртовец да се насмеам низ времето
да ги тргнам платната од нивните
сиви и ледени лица
да ги поведам со мене
луташ низ жолтата боја низ познатите звуци
никогаш не си подготвен да се соочиш
со мирисот што останал
нејзиниот мирис
можеби затоа се чувствуваш
изненаден
ова е уште една приказна со кратко траење
како времето да не признава заборав
како пивото да е твој вечен потсетник
којзнае,
ако бидеш доволно патетичен
можеби ќе го направиш
споменик на болката
оваа соба е место за слетување на ангелите
доаѓаат тука како да ги повикувам
но не ги а не ги одбивам
помислувам дека можеби го сакам тоа
да гледам како несмасно пафтаат овде
како шумолат со нивните преголеми крилја
звукот е дел од мојата свест
го имам во многу бои
најмногу жолта најмногу бела неа
од пена ја создавам
и ја голтам
за сликите да не ме болат но болат и болката ме носи
кон беснило кон црно длабоко
тажни песни пеат по улиците
сонцето се топи под моите прсти
волшебноста е дел
од минатото е дел
од мене е дел
зашто сум
овде
со спомени
и желба
да оживувам мртви
31.05.97