Парчиња

Парчиња

Беше тоа ден кога сонцето и дождот водеа љубов
Камен и ветер
Создавање на водата: Првите звуци
Создавање на водата: Нашето време
Создавање на водата: Зол ден
Јас и Tom Waits
Парчиња
Пивото одекнува низ спомените
Сам
Од сино кон црно

таа чека да се расонам
за да ме чуе
месечината се појавува
кога сме разделени и
ме вика кон неа
ме вика месечината кон неа
како долг
кралски грациозен
женски прст
да минува преку моето колено и
го оставам часовникот
го симнувам од дланката го тргам на страна
понекогаш го слушам нејзиниот глас зад мојата врата
гледам во мастиката што ја оставила крај креветот
таа чека да се расонам за да ме чуе
јас ги допирам листовите на ружата кога сме разделени
дел од нејзиниот мирис останал во мојата коса
другиот дел е на перницата
го има насекаде неа ја нема
неа
не сега
ја проветрувам собата за мирисот да остане
го слушам нејзиниот глас кажав за нејзиниот глас
и месечината се провира низ сите мои пори
гледам како ме вика како ме вика
лебди во мене како сребрен чад од зелена свеќа
бојата е дел од нејзиниот мирис бојата е
бојата е дел
од нејзиниот глас е дел и јас ја собирам јас
за да се залажам додека не дојде кога ќе ја има

2018-08-21T17:22:12+00:00 јануари 1st, 1999|Categories: Поезија, Блесок бр. 06|