Од светлината

Ги оставаш зборовите
Светла нежност
Сон ми го замрсил јавето
Се затрчав
Сонувам исчезнувам
Зборот ни е заслужена судба
Чинови и магии
Запомни

Се затрчав
со сета силина и дивост
и сè само брзаше
покрај
не можев да го примам
И тогаш
Сред бурата
едно мало облаче
од некоја длабочина
сосема блиска
одвај ме допре
Со ехо на шепот
И сè се смири
Нема радост
ме зема
Дошло само
Да одмолчиме миг