од збирката поезија “Дека дa”

одамна ги нема твоите ноќни писма –
или, копнежот го зголемува стисокот
на времето… не знам. сакам да те читам
со зборовите точни и умни, понекогаш
набрзина чкртнати но сеедно битни,
сеедно… битни… зборовите твои…
одамна ги нема нашите ноќни преплетувања –
врз твојот прозор се нафатила ноќна
пајажина: повремено ја дувкам, повремено
ја раздвижувам, божем прозорот го оживувам…
палам оганчиња, тук-таму се обѕирам по тебе,
по твоите траги низ просторот – одамна веќе
сам со себе зборувам во ноќите, надевајќи се
дека некако, на тивко, на топло, ќе ме чуеш…
па да ти го почнам денот со насмевка. нежна.