не сум ти рекол, а сум помислил:
не сакам пијани луѓе кои не знаат
телото да си го држат исправено.
не сакам пијани жени и мажи
кои повторливо и опсесивно
изјавуваат љубов.
ми се гади од нивната потреба
за божемна љубов.
не сум ти рекол, а мислам знаеш:
не сакам, ни најмалку, луѓе
со валкани нокти, луѓе со
треперливи прсти (секогаш
ме посипуваат со пијачка,
небаре ме покрстуваат, луди)
ми се гади од нивната несмасност,
од нивното непочитување на себе.
и ова не сум ти го кажал, мислам:
не сакам жени кои мислат
дека после добро пушење
или после нејавување
човек треба да им падне
на коленици. или во несвест.
сè ми се чини, не сум ти кажал.
зашто и не требало: ти знаеш.
не сум ти кажал какви жени сакам,
а знаеш дека сакам жени:
ѕверки со долги нозе,
вити жени со долги коси,
кукли со полни усни,
умници со јадри цицки…
не сум ти рекол, ми се чини:
жени сакам, но мене сè ми е еднина: ти.
ти кажувам, вчера, сега, утре:
дај ми го твоето лице избраздено од кафеански ветрови,
дај ми ги твоите ножни зглобови набабрени од седење,
дај ми ги твоите чудесни колкови полни сокови,
дај ми ја твојата коса, дај ми ги цицките, дај ми
сè што имаш: ти шепотам спуштен на коленици.
ако ме чуеш, ако малку само ме чуеш,
ќе ме усреќи твојата насмевка. ти знаеш.
ќе ти се заријам во меѓуножјето, насмевнат.
сум ти рекол, знам дека знаеш.