Избегав од овој Фалкенбург
и во мисливе се вратив во Гордонс Беј:
Си играм со полноглавци кои пливаат слободни
врежувам кукасти крстови во стеблото на црвена акација
Јас сум кучето што скита од плажа до плажа
лае како осамен лингур на вечерниот ветрец
Јас сум галебот кој насрнува изгладнето
да се храни со долгите мртви ноќи
Богот кој те обликуваше од ветрот
за мојата болка да се оживотвори во тебе:
Моето тело се исплакна во плевел и трева
на сите места каде што некогаш бевме.