Ноќта е најтемна пред разденување

/, Блесок бр. 69/Ноќта е најтемна пред разденување

Ноќта е најтемна пред разденување

Букурешт 5 ½
Мило сонце
Залегнат врз стихови
Омарнина над планинска вода
Смислата на една ноќ
Добро
TV Screen & Jim Beam на г-дин Коала, по приказната на Снежана Букал
Како да напишеш песна
Нежна песна

што правам јас овде,
да му се сневиди, зошто
воопшто гледам низ некаков
ебан и недочистен прозорец…

што со мене, овде на патот
од бајти и бити и заборавени средби…
ме гледаш ли во стиховиве, ме наоѓаш
ли? јас сè потешко: сам себеси да се бараш

низ магли од сеќавања и низ допири за кои
се сомневаш дека се измислени, тоа дури
и за мене е пренапорно… да не мислам за
бесмисленоста. да не мислам: студи вечерва.

студот ми се прикрадува како алчен грабливец,
јас се греам на слики кои можеби се случиле,
се ложам со мириси кои можеби ме натопувале,
ангелска машина од собрани трошки време.

ја слушам музиката на земјата, отсвирена
низ оркестар од голи коски и студени ветрови.
пред мене пат од исправени линии, пред мене
исправен стои светот натопен во студ и насмевки.

пак истото прашање, а одговорите молчат
како празни гробници… оркестарот е на вечна
проба и постојан распит. во зборовите се пласти
мемла и зеленикава патина од талози: просто време.

што правам овде, која е смислата на ноќва?
можам ли да осетам, или само можам да мислам?
ќе знам ли да одговорам кога ќе ме прашаат, или
ќе молчам како удрен немтур болен од сеќавања?

26.04.2009 00:23

2018-08-21T17:21:03+00:00 декември 21st, 2009|Categories: Поезија, Блесок бр. 69|