Мојата сина птица

/, Блесок бр. 22/Мојата сина птица

Мојата сина птица

Мојата сина птица
Непрочитано писмо
Од сина тишина зборови
Стракче. Чиниче. Птица.
Обично попладне
Крваво писмо
Птицата… Птицата…

Од сина тишина создавав зборови
и од зборови Те создавав Тебе
Те поведов низ младоста, низ цел живот
една по една да ги собираме трошките
на кои постапно се распаѓавме.

Сега, легнувајќи во самите корени
на новиот век
се загледуваш во мене
и ги згаснуваш една по една
ѕвездите во моите очи.
Така, обезѕвезден, влегувам во предел
на света бессоница,
во предел на морничав студ.

О, поезијо, девојко со вкус на вечност.

2018-08-21T17:21:55+00:00 октомври 1st, 2001|Categories: Поезија, Блесок бр. 22|