Ме викаше Пежо зашто за неа имав 306

/, Блесок бр. 60/Ме викаше Пежо зашто за неа имав 306

Ме викаше Пежо зашто за неа имав 306

Салфетка
Патриотска песна
Алжир
Блуз за третиот бакнеж
Глупава убавина
Цезар Валехо (или, 12 стихови за Лебот на срамот)
Љубовна песна за Вислава Шимборска

Таа ми беше речиси првата жена и сакав да ја викам Ева.
Ме викаше Пежо зашто за неа имав 306.
Бевме неколку години разлика, таа водеше, и сè дотогаш
не се качив кај некого кој не беше застанал поради мене.
Стоевме крај оградата на земјоделското школо и под
нозете можевме да чуеме
како водата во цевките за наводнување ѝ кажува
слатки тајни на земјата.
„Ако овде посадиш потковица“, рече таа, „за година
ќе порасне колт“. „А ако“, одговорив, „овде посадиш
вентилатор – за минута ќе се развее фустанот на Мерлин Монро“.
Миг потоа усните почнаа да ѝ се ронат како песок
а јазикот ѝ се изви преку моето лице
како остатоци од бран.
Во тој миг светот се подели на оние кои ги затворија очите
и оние кои удираат во тапани на парадата
на зајдисонцето.
Затоа не видов како тркалата на тракторот
кој мина блиску ја истисна водата од барите
и како налик на летачки бакнежи шрапнелите кал
се распрска врз мускулите на облаците кои беа вечерта
проколнати да го истуркаат сонцето
во морето.

(Од англискиот превод на Вивијан Идн)

2018-08-21T17:21:10+00:00 јули 3rd, 2008|Categories: Поезија, Блесок бр. 60|