Куќа од јазик

Истите песни, некогаш, ги читавме, судбоносни
момчиња, врсници мои, книжевни сопатници,
од кои едни напаѓате, а други го браните градот.
Градот во кој живее или, поточно, умира мојата
мајка и со неа мојот стар сијамски мачор, кој,
на многумина од вас, им лежеше в скут. Во
младоста, епиката ни беше и етика. Само,
времето потврди дека различно сме ги читале
тие песни и различно сме ги толкувале. Едни, можеби
помалку држејќи до формата, учеле од мачените, а
другите, непрестајно броејќи ги слоговите и проверувајќи
ја правилноста на римата, учеле од мачителите. На едните
тие им биле прирачник како да се издржат и најголемите маки,
а на другите како на најголеми маки некој да се стави.
Денес, безброј има, несомнени и крвави, докази
за повеќезначноста на песната, како што безброј има, уште
понесомнени и уште покрвави, докази за повеќекратната
намена на ножот.