Куќа од јазик

Јас други браќа освен поетите немам. Освен оние
со кои го делам доброто и злото на овој свет.
Ретките радости и неизлечивите таги. Болката своја
и болката на другиот. Човечкото патило и несоницата. Освен
мајсторите, кои ја тајат својата вештина и учениците
нивни, уште повешти. Ковачите на лажни, а
од злато повредни златници. Оние кои се
смешкаат со солза во окото. Кои ги опејуваат
невидените и со чии книги, на градите или
припиени до вжарениот образ, спијат мнозина
кои никогаш нема да ги сретнат и видат. Кои
се предвесници на страста, рицари на копнежот, никогаш
израснати момчиња… Јас други браќа освен поетите
немам. Освен оние кои го палат и гаснат светлото во општиот
мрак. Кои водат и заведуваат, самите не знаејќи
каде се запатиле. Кои пљачкосуваат за да даруваат.
Кои се борат со двоглавиот аждер на нежноста и
грубоста во себе. Недопирливи, а ранливи.
Бледолики, а крвави под кожата, како секој човек.
Подобри и полоши од секој човек. Жрвти и злосторници,
истовремено. Темни ангели на уништувањето и самоуништувањето.
Желни за слава и власт, кои исмејуваат. Примери за
доблест и водачи на сите гниди. Кои умираат и
додека се живи, а живеат и после смртта.