Оти панцирот-лудачка кошула ми беше прекус
ме оковаа во чифт витешки чизми
ми турија шлем врз очите што ми клапна, а рацете
ми ги отсекоа, за секој случај.
И оти оттогаш само со витези се гледам
итам да се ракувам со нив,
итам да се ракувам со нив
итам да се ракувам со нив.
И понекогаш преживувам.
Колку ужасно задоволство
Во 8 часот
На централната станица
Камен во мочуриштето
Уште еден камен во мочуриштето
Под плаштот на принципите
Врвот на мојот јазик
Несреќа
Страв
Колку ужасно задоволство
На централната станица
Камен во мочуриштето
Уште еден камен во мочуриштето
Под плаштот на принципите
Врвот на мојот јазик
Несреќа
Страв
Колку ужасно задоволство
АвторРумен Леонидов