Кога ќе се вратам од војна

Имам повеќе години
од својот постар брат.
Некој за мене непознат
му остава цвеќе
и згрчен над тастатурата
пишува книга.
Знам дека го сакал морето
и имал тајни копнежи.
Под ребрата
водел некоја војна.
Тоа е сè
што знам за него.
Толку и можеме да знаеме
едни за други.
Неодгатливи.
Странци во исто купе.
Секој со својата надеж
во прекрстените прсти.
Во неизговореното.
Мојот брат е далеку.
Варшава во која сум родена е далеку.
Ти, твојата река и твојот пес сте далеку.
Твојата војна е далеку
и мене ми е непозната.
Пјотрковска улица гори
и ѕидовите паѓаат врз минувачите.
Зошто сето она ми го раскажуваше?
Кога и да заспијам
заоѓам во кошмар.
Љубовта е сериозно злосторство.
Ти тоа најдобро го знаеш.