Како мирисаат книгите

/, Блесок бр. 37/Како мирисаат книгите

Како мирисаат книгите

На меѓународната линија Минхен – Солун
Пишување
Огледалото на бродоломникот според песната ГРАД на Констанин Кавафис
Оправдание
Инфинитиви
Молчење
За заборавот
Загубени ракописи
Како мирисаат книгите

препев од црногорски: Игор Исаковски

Во валканиот воз,
на меѓународната линија Минхен – Солун,
се обидувам да го читам Човек без својства од Роберт Музил.
А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.
Посегнувам по банални замени:
да се продолжи читањето е неспоредливо потешко
отколку да се пронајде дремлива битанга
во секое купе, исто и во првата и во втората класа,
на сите железнички линии.

Интересно, меѓународниот воз
често застанува и на локални станици:
барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.
Затоа молчам и гледам
прво во ноќните пејзажи на Славонија,
па во огледалото спроти мене –
ги гледам своите две неголеми торби,
наизглед не толку тежок товар.
Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

Како што одминува возот
и како се приближува денот
мислам дека е сеедно
на која станица ќе излезам
и чиј товар ќе го понесам.

АвторПавле Горановиќ
2018-08-21T17:21:36+00:00 јули 1st, 2004|Categories: Поезија, Блесок бр. 37|