Избор на клучот

Премалку време има за играње со камења
и создавање приказни. Денот е прекраток,
а кога се колебаш и кога си плашлив,
времето е џелат кој не те сака. И
понатаму се колебаш, како кучето
кое го удрило кола па сега претпазливо ја минува улицата,
се колебаш, си ги гризеш усните, а потоа
секогаш доаѓаш предоцна, како гостин во туѓина,
секогаш како гостин кој зема погрешен клуч
и седнува на погрешна маса.
За сè треба да се избориш. Затоа има премалку време.
Да се чувствува, само да се чувствува како се затвора кругот,
и не си заробеник, туку слободно се шеташ
по неговата кружница и ги гледаш провалиите и планините,
ги гледаш сите годишни времиња што сè уште ги подготвуваат своите
испитни прашања; да се чувствува, само да се чувствува
и да се почека на мавтањето на птичјите крилја
како голем аплауз, наменет за животот.