Кога ја најдов вратата
ги затекнав лозниците,
си зборуваа со богати
шепоти.
Пред мене
Замолчеа со својот зелен здив,
засрамени, како
што луѓето застануваат, се запетлуваат,
се прават како и така да заминувале, како
разговорот да завршил
токму пред да дојдеш.
Сепак, ми се допадна
тоа што го ѕирнав,
нивните чудни
движења. Ми се допадна звукот
на таквите скриени гласови. Следниот пат
ќе одам како внимателна сончевина, ќе ја отворам
вратата кроце, и мирно
ќе наслушнувам.
Зборувајќи со тагата
АвторДенис Левертов